Bert Anciaux

Ik ben een links gemeenschapsmens, optimist, verontwaardigd over onrecht, gefascineerd door emancipatie en identiteit. Graag vecht ik voor een Brussel waar respect is voor de taalwetgeving, voor de rechten van de Vlaamse gemeenschap en voor de culturele rechten van elke gemeenschap.

Loopbaan

Bert heeft een indrukwekkende staat van dienst. In 1983 werd hij arrondissementsvoorzitter van Volksunie Brussel, in 1987 gemeenteraadslid, in 1991 provincieraadslid. In 1990 werd Bert schepen in de stad Brussel. Bert erfde een verdeelde partij toen hij begin 1992 met succes een gooi deed naar het partijvoorzitterschap. In 1995 werd hij verkozen tot senator en bleef dit tot 1999. Als eerste werkte hij rond bescherming van adoptiekinderen en kinderrechten.

Europa

In 1999 zetelt Bert als Europees parlementslid en zorgde voor een tweede Europese zetel. Hij keerde echter snel terug naar zijn geliefde Vlaanderen, met een mandaat als minister van Cultuur, Jeugd, Huisvesting, Stedelijk Beleid, Brusselse Aangelegenheden en Ontwikkelingssamenwerking in de Vlaamse Regering.

Progressief beleid

Op 12 juli 2003 wordt Bert Anciaux federaal minister van Mobiliteit en Sociale Economie. Na de Vlaamse verkiezingen van 13 juni 2004 keert Bert Anciaux terug naar Vlaanderen, deze keer als minister van Cultuur, Jeugd en Sport, en als Brusselaar verantwoordelijk voor het beleid van de Vlaamse Gemeenschap in haar boeiende hoofdstad. Na de federale verkiezingen van 2007 behaalt Bert een zetel in de Senaat, maar hij blijft als minister van Cultuur, Jeugd, Sport en Brussel zijn progressieve beleid voortzetten.

Zinvol en kritisch

Sinds 2010 is Anciaux senator en fractievoorzitter. Daar werkt hij in de vernieuwde Senaat en engageert hij zich volop om van deze parlementaire assemblee een plaats van zinvolle en kritische politieke reflectie te maken en van noodzakelijke ontmoeting tussen de deelstaten. Samen met 75 andere wetten is de Wet op de Internering van Personen van zijn hand.

Wat maakt jou gelukkig?

Ik ben gelukkig bij mijn gezin, familie, bij de bewoners van ons woonzorgcentrum en bij de kunstenaars van vele culturele organisaties. Zorg voor de toekomst en durven opkomen voor je overtuiging, ook als je heel alleen staat, dat maakt me gelukkig.

Wat is je dierbaarste bezit?

Mijn kleinkinderen, mijn kinderen en mijn vrouw zijn voor mij het dierbaarste wat er bestaat. Ze zijn niet mijn bezit, wel mijn leven.